سوالات متداول درباره خرید نهال پسته

پس از تکمیل 70 تا 90 درصد رشد پسته، یک شکاف طبیعی به‌صورت خودکار در پوست آن ایجاد می‌شود. پس از برداشت پسته‌ها با دستگاه می‌توان آنها را نمک زد و تفت داد. زیرا شکاف طبیعی باعث رسیدن نمک و تفتِ پسته می‌شوند. بنابراین نیازی به برداشتن پوست نیست.

مغز پسته منبعی عالی از فیبر، پتاسیم و ویتامین E (به ویژه فیبر نامحلول به‌صورت گاما- توکوفرول) است. پسته‌ها منبع بسیار خوبی از کاتچین، منگنز، تیامین، ویتامین B6 و همچنین اسیدهای چرب تک غیراشباع مانند اسید اولئیک هستند.

علاوه بر این، مغز پسته منبع بالایی از بتا سیتوسترول است که به کاهش جذب کلسترول از وعده‌های غذایی کمک می‌کند. پسته، آنتی‌اکسیدان بالایی دارد و محافظ عصبی است. مصرف مغز پسته با کاهش سطح نشانگرهای التهابی مرتبط است. افزودن مقدار معقولی از مواد مغذی به رژیم غذایی علی‌رغم کالری و چربی بالا باعث افزایش وزن نمی‌شود.

پسته ممکن است مانند یک دانه سفت به نظر برسد که پوسته سختی برای شکستن دارد. یک پوسته قوی و محکم در هر دانه پسته تعبیه شده است. اگر در امتداد یک لبه از پوسته شکافی وجود دارد، با ناخن یا نیمه پوسته پسته دیگر، پوسته را تا انتها از روی تَرَک جدا کنید. اگر تَرَک قابل مشاهده‌ای وجود ندارد، نیاز به استفاده از چکش یا فندق‌شکن برای شکستن پوسته است.

به‌صورت خلاصه، می‌توانید با یکی از روش‌های زیر از مغز پسته استفاده کنید:

– پسته را از روی تَرَک باز کنید.

– پسته تَرَک‌نخورده را با چکش بشکنید.

– پسته بدون پوسته بخرید.

تمام پسته‌های فروخته‌شده در ایالات متحده، عمدتاً تا اواسط دهه 1970 از خاورمیانه وارد می‌شد. روش‌های سنتی کشت و برداشت پسته‌کاران در کشورهایی مانند ایران، سوریه و یونان، گاهی اوقات نقص‌هایی را در پوسته بیرونی ایجاد می‌کرد که واردکنندگان آمریکایی آن را با رنگ سبزی قرمز (Vegetable Color) می‌پوشاندند. اما این نقص‌ها با پیشرفت تولید پسته در دنیا به میزان قابل توجهی کاهش یافته و دیگر نیازی به رنگ‌رزی پسته معیوب نیست.

 پسته رنگی را نباید با پوست پسته قرمز اشتباه گرفت. میوه‌های پسته دارای پوست خارجی با رنگ‌های قرمز، صورتی و زرد هستند. شرکت‌ها پوست آنها را جدا می‌کنند تا پسته‌های داخل پوسته را به‌صورت شور یا خام پخش کنند. در پسته‌های پوسته‌دار، پس از جدا کردن پوست قرمز بیرونی‌شان به مغز پسته می‌رسید.

تابستان های طولانی، خشک، گرم، رطوبت کم و زمستان‌های خنک اما نه خیلی سرد بهترین محیط برای رشد پسته است. درختان پسته به‌صورت تجاری و به‌منظور صادرات خشکبار عمدتاً در ترکیه، ایران، ایالات متحده و ایتالیا کشت می‌شود که آب و هوای خشکی دارند. پسته ایرانی دارای بیشترین تنوع در نوع، شکل، رنگ و طعم است که باعث می‌شود از سایر رقبا جلوتر باشد.

درختان پسته، سه تا پنج سال اول که ریشه‌هایشان شلوغ نمی‌شود به‌خوبی در گلدان رشد می‌کنند. بیشتر از این مقدار می‌تواند رشد را متوقف کند و به سیستم ریشه درخت به‌ویژه ریشه‌های بلند آسیب برساند. بهتر است آن را در اسرع وقت به زمین پیوند بزنید.